نتایج جراحی هم‌زمان فیکوترابکولکتومی به همراه میتومایسین به روش یک محل در بیماران مبتلا به گلوکوم و آب‌مروارید

هدف: بررسی نتایج بینایی و میزان فشار داخل چشمی پس از جراحی فیکوترابکولکتومی با میتومایسین C به روش یک محل در بیماران مبتلا به گلوکوم زاویه باز اولیه، گلوکوم پسودواکسفولیاتیو و گلوکوم مزمن زاویه بسته توام با آب‌مروارید. روش پژوهش: در این مطالعه گذشته‌نگر، بیماران با سن بیش از 50 سال با آب‌مروارید قابل توجه (60/20BCVA≤) و گلوکوم زاویه باز اولیه (POAG)، گلوکوم پسودواکسفولیاتیو (PXG) و یا گلوکوم زاویه بسته (CACG) که حداقل با دو داروی موضعی، کنترل فشار چشم ضعیف (فشار داخل چشمی بیش از 21 میلی‌متر جیوه) داشتند و یا چندین داروی ضد گلوکوم برای کنترل فشار چشم استفاده می‌کردند، انتخاب شدند. معیارهای خروج از مطالعه شامل بیماری‌های قرنیه، یووییت، ابتلا به رتینوپاتی دیابتی و سابقه قبلی اعمال جراحی داخل چشمی مانند اعمال جراحی زجاجیه و شبکیه، گلوکوم نورگ‌زا (NVG) یا Phacomorphic و بیماری‌های مشخص اتاق خلفی و سابقه ضربه به چشم بود. ارزیابی قبل از عمل شامل تعیین حدت بینایی اصلاح نشده (UCVA) و اصلاح شده (BCVA)، معاینه با اسلیت‌لامپ، اندازه‌گیری فشار چشم، گونیوسکوپی و فوندوسکوپی با مردمک باز بود. این بیماران مورد جراحی توام فیکوترابکولکتومی و میتومایسین  Cبه روش یک محل قرار می‌گرفتند و پس از عمل، در روزهای 1، 3، 7، 14، ماه اول، ماه سوم و سپس هر 3 ماه تا حداقل یک سال معاینه می‌شدند. در پی‌گیری بعد از عمل، بیماران از نظر بهترین دید اصلاح‌شده و فشار داخل چشم، تعداد داروهای ضد گلوکوم مورد نیاز، عوارض بعد از جراحی و ظاهر بلب بررسی می‌شدند. یافته‌ها: در این مطالعه، چهل چشم (24 چشم راست، 16 چشم چپ) از 32 بیمار (12 زن و 20 مرد) وارد مطالعه شدند. پانزده چشم به POAG، هفت چشم به CACG و هجده چشم به PXG مبتلا بودند. میانگین سنی بیماران 9±73 (88-46) سال بود و از نظر سنی اختلاف معناداری بین گروه‌ها وجود نداشت (88/0P=). میانگین دوره پی‌گیری 5/9±1/13 (40-1) ماه بود. از میان بیماران، 6 نفر به دیابت و 6 نفر پرفشاری خون مبتلا بودند. میانگین BCVA قبل از عمل 80/20 (32/0±64/0) لوگمار بود که پس از عمل به 50/20 (19/0±38/0) لوگمار افزایش یافت (001/0P<). میانگین فشار داخل چشم قبل از جراحی با استفاده از دارو 0/6±6/18 میلی‌متر جیوه بود که محدوده آن از 7 تا 33 میلی‌متر جیوه متفاوت بود. (فشار داخل چشم با چهار دارو معادل 7 میلی‌متر جیوه بود). در آخرین معاینه پی‌گیری، میانگین فشار داخل چشم به 0/3±3/12 (17-6) میلی‌متر جیوه کاهش یافت (001/0P<). بیش‌ترین میزان کاهش فشار در آخرین معاینه در گروه PXG، معادل 4/7±9 میلی‌متر جیوه بود (001/0P=) و کم‌ترین کاهش در گروه POAG به میزان 8/8±7/5 میلی‌متر جیوه مشاهـده شـد (021/0P=). در آخرین معاینه پی‌گیری، تعداد داروهای ضد گلوکوم مورد استفاده به 1/1±9/0 کاهش یافت (001/0P<). در مقایسه بین گروه‌ها، این میزان کاهش در گروه POAG بیش‌تر و به میزان 1/1±1/2 (001/0P=) و در گروه CACG کم‌تر و معادل 5/0±3/1 بود (084/0P=). عدم نیاز به داروهای ضد گلوکوم در آخرین معاینه پی‌گیری در 21 چشم (5/52 درصد) و نیاز به قطره تیمولول در 8 چشم (20 درصد) چشم مشاهده شد. نیاز به 2 دارو و یا بیش‌تر در 11 چشم (5/27 درصد) وجود داشت. از نظر عوارض حین و پس از عمل و هم‌چنین شکل بلب در آخرین معاینه پی‌گیری، تفاوت معنی‌داری بین گروه‌ها وجود نداشت. نتیجه‌گیری: جراحی هم‌زمان فیکوترابکولکتومی از یک محل، اقدامی موثر و ایمن جهت کاهش فشار داخل چشم و افزایش حدت بینایی در مبتلایان به آب‌مروارید بارز و گلوکوم به ویژه در مبتلایان به گلوکوم پسودواکسفولیاتیو می‌باشد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1391؛ دوره 18، شماره 1: 38-30.